سفر در پایان -A Journey in an End

---

فارسی

English

سفر در پایان ــــــــــــــ مغلوب ترین  شعر جهان را برایت آورده ام از فراز کوههای تنهایی خویش سکوت ترکانده ام از بغض برای درد مشترکت و فریادم را به گلوله بسته اند اکنون. لورکا در من می خندد و من قندیل شاخه ی سرمای مردادم. اسید بی تفاوتی  هادر صورتم تاول بسته و انتظار روز های خوب با شاید ها همسایه اند. در آرامگاه ابدی شعر مجال سخن در من بریده است و هنوز در اندوه و ندامت خویش در سفرم برای فراموشی غنچه ای که نجات را طلب می کرد از گزند چکمه های شوم زمان و من امید رهایی را با شلیک یک «نه ِ » قاطع بر دیواره ی سینه اش میخکوب کردم.

A Journey in an End ــــــــــــــ From above high mountains of my loneliness Suppressing my silence because of hatred Because of our joint pain I have brought you The most defeated poems of the world And they shot my screams to death Now Lorca is laughing at me And I’m like ice cressets on trees in mid-august My face blistering of splash from acid-like incuriosity of the people And, expecting good days Resembles neighboring possibilities In the poem’s final resting place I have no opportunity to talk I am still traveling in my grieve and remorse To forget that bud asking to be rescued from being kicked by the “time” ominous boots And I, with a definite NO shot her in the chest to stop her hopping for salvation *******

پخش فایل صوتی

بیوگرافی – biography

 

——————————————————————-

فارسی ——————

English ــــــــــــــــــــــــــ

بیوگرافی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ دختری در شب شناور بود و مردی در خونابه ی صبح نفس های کشدار و مسلول می کشیدشب فرو ریخت آسمان به سکسکه افتاد اناری از بغض دیروز ترک خورد و من در میان شب و خونابه ی صبح زاده شدم به دیرگاه خاطره ی مردگان بودم در تنهایی جزیره ی شعر. و شب در لنگرگاه من پهلو گرفته بود سالها در من جاری بود و پنجره ای بسته در سلول های تنهایی ام با زنگاری در جدار کهنه ی خویش در جدال و ستیز بود – نا گاه چون گاو نر در هیجان بلوغ شروعی در من نعره زد و پنجه ی شکست سکوت بر حنجره ام کشید ایستادم و فریاد بر آوردم من! فرزند خون و شب باید تن فرو شویم و از شجره ی نارس اجداد خویش پیوند بگسلم اکنون که پیغمبر خود مبعوثم در شریعت دستان زایشگر روز و پرده ی شب را با دستان خود به خلق روز دریده ام و زایشی دیگر را آبستنم از مادری روز چهر و پدری رود سان چنین بود سرنوشت من مردی که شب زاد، ولی در روز زیست.

Biography ـــــــــــــــــــــــــ A girl weightless in the night And, a man in twilight dawn with age- long tubercular-rooted breaths, Night turned into the light Sky full of nervous twitches Misty tears of the day before, made the pomegranate to crack And I, was born right at the night and dawn meeting point Late in the minds of dead people In the loneliness of poetry island; It seemed the night is not going to end for me Years were passing through me And a closed window In a cell full of my loneliness Challenging an old blight on its obsolete frame; All of a sudden, something began within me As if a bull is thrilled with maturity It banned me from being silent I stood up And screamed, It’s me! A child born when the night was still dominant and the dawn about to gain the glory I have to abandon my body I have to rupture from my limbless family tree Now Because in the generating hands of the day as a responsibility, I have appointed myself as a prophet Ripping the night curtain bare handedly, to create the light of day And another birth is growing within me From a mother whose face is glowing with light And a father, like a roaring stream What a destiny A man was born in the night But lived in the shining day *************

 

پخش فایل صوتی