سفر در پایان -A Journey in an End

---

فارسی

English

سفر در پایان ــــــــــــــ مغلوب ترین  شعر جهان را برایت آورده ام از فراز کوههای تنهایی خویش سکوت ترکانده ام از بغض برای درد مشترکت و فریادم را به گلوله بسته اند اکنون. لورکا در من می خندد و من قندیل شاخه ی سرمای مردادم. اسید بی تفاوتی  هادر صورتم تاول بسته و انتظار روز های خوب با شاید ها همسایه اند. در آرامگاه ابدی شعر مجال سخن در من بریده است و هنوز در اندوه و ندامت خویش در سفرم برای فراموشی غنچه ای که نجات را طلب می کرد از گزند چکمه های شوم زمان و من امید رهایی را با شلیک یک «نه ِ » قاطع بر دیواره ی سینه اش میخکوب کردم.

A Journey in an End ــــــــــــــ From above high mountains of my loneliness Suppressing my silence because of hatred Because of our joint pain I have brought you The most defeated poems of the world And they shot my screams to death Now Lorca is laughing at me And I’m like ice cressets on trees in mid-august My face blistering of splash from acid-like incuriosity of the people And, expecting good days Resembles neighboring possibilities In the poem’s final resting place I have no opportunity to talk I am still traveling in my grieve and remorse To forget that bud asking to be rescued from being kicked by the “time” ominous boots And I, with a definite NO shot her in the chest to stop her hopping for salvation *******

پخش فایل صوتی